Ես Լիան եմ։
Այս ամառ իմ ընտանիքն ու իմ բարեկամները գնացել էինք նշելու Վարդավառին իմ մայիրիկի գյուղում։ Երբ հասանք գյուղ, միանգամից սկսեցինք իրար ջրել իրար պաղ ջրով։ Երբ հանգստացանք, վերցրեցինք մեր բրդուճները և գնացինք սար բարձրանալու։ Սարից իջանք ամենաբարդ ճանապարհով։ Երբ հասանք տուն, տեսանք, որ ոչխարները, կովերը իրենց հորթուկների հետ արդեն հասել էին գոմ։
Հաջորդ ճամփորդությունը դեպի Սաղմոսավանքն էր։ Սաղմոսավանքը գտնվում է Սաղմոսավան գյուղում՝ ժայռի վրա։ Այն կառուցվել է 14-րդ դարում։ Եկեղեցին ուներ երկու խորան, պատերը սևացել էին։ Եկեղեցու բակում շատ խաչքարեր կային։
Իմ քույրիկի ծնունդին մենք որոշեցինք գնալ Հովհաննավանք եկեղեցի։ Մտանք եկեղեցի, այդ եկեղեցին այնքան հին էր, որ նրա պատերը ճաքել էին, բայց պարզվեց, որ այն Հովհաննավանքը չէ, այլ Սուրբ Մարիամ Աստվածածին եկեղեցին էր։ Ճանապարհը շարունակեցինք մինչև Հովհաննավանք եկեղեցի։ Այդ եկեղեցին Հովհաննես Կարապետի անունով է, ով բուժել է հիվանդ մարդկանց։ Այդ եկեղեցին նույնպես գտվում է ձորի վրա։ Այդ եկեղեցին ուներ գաղտնի դուռ։ Երբ թշնամին հարձակվել էր մարդկանց վրա, մարդիկ այդ գաղտնի դռնով փրկվել էին։ Օրվա վերջում մենք գնացինք դերասան Վաղարշ Վաղարշյանի ամառանոցը, որտեղ էլ անցկացրեցինք քույրիկիս ծնունդը։
Ամառվա վերջին օրը, գնացինք մանկական երկաթուղի։
Ամռանը ես շատ լավ ժամանակ անցկացրեցի և ինձ շատ դուր եկավ այս տարվա ամառը։